Rock'n Roll&FB

Barış Manço Anısına
Ne yazsam ne yazsam diye düşündüm belki de geç kaldım. Bugün 2 şubat ama,Barış Manço’nun ölüm yıl dönümü 1 Şubat idi. Televizyonlarda,programlarda Barış manço’yu anma geceleri bile yapılıyordu. Televizyonda ilk gözüme çarpan Siyaset meydanının ortaya çıkardığı ali kırca’nın sunduğu Barış’a Özlem adlı programı yayınlamalarıdır. Orda barış’ı seven çok insan vardı,sevilmicek insan değil ki,barış o insanlara bir şeyler öğretmişki onu yalnız bırakmıyorlar. Bazı gruplar barış manço’nun şarkılarını seslendirmişti. Barış manço’nun ölmeseydi yapacağı projelerinden bahsedilmişti. Babası barış manço’nun anılarını anlatırken bir garip olmuştum. Çok etkileyiciydi. Etkilenmemek elde değildi ki. Sonra Klipler yayınlandı. Barış mançonun şarkılarıyla büyümüş insanlarda vardı.


Halil İbrahim sofrası adlı şarkının klibi yayınlandı. Bu şarkı eminim ki birçok kişinin hayatının değişmesine neden olmuştu. Çünkü sözler kafadan sallama sözler değildi,bir şeylerin önemini anlatan sözler idi. Bende abimden kalan hala mançoloji kasetleri vardır. O kasetleri takıp dinlemek insanı gerçekten çok rahatlatıyor. İnsan kötü olduğunda şarkı dinlemek ister,kendini şarkıların içinde bulur. Barış Manço şarkılarının içinde kendimizi bulmuşluğumuz vardır. Hayır şarkısı bunun en basit örneğidir. Tabi sevdiğimiz diğer şarkılarıda bulunmaktadır. Bunlar bize yol göstermiştir. Halil İbrahim Sofrası,Hayır,Dönence,İşte Hendek İşte Deve gibi önemli şarkıları vardır.

Barış manço zamanında yaptığı işlerle adından söz ettiren gerçek bir sanatçıydı. Hala sanatıyla konuşuluyor. O kendini sanatçı gibi tanıtan burun kıvıran biri değildi. İnsanlara karşı alçak gönüllü ,vefakar,içi sevgi dolu,çocukları çok seven mükemmel insanın biriydi. Babası hatta televizyonda bir anısını anlatıyordu. Elimden geldiği kadarıyla o anıyı sizlere anlatıyım. Barış müzik yaşamına başladığında bazı insanlar onu havalı biri zannediyorlardı. Barış manço’nun zamanında anlaştığı şirket büyük sanatçıları büyük yerlere götürürmüş. Şirketin sahipleri bir gün babasına Barış’ı yemeğe nereye götürelim diye sordu. Babası ise şu cevapı verir. Siz nerde yemek yiyorsunuz diye babası sorur 2 sokak arkadaki köfteci de dedi barış’ıda oraya götür dedi. Şirketten patronlar öyle şey olur mu dedi o sanatçı dedi,ondan sonra barış’ı köfteciye götürdüler. Gayet mesut bir yer yemek yediler. Tam 7 kişiydiler. Barış Manço’yu böylece daha çok sevdiler. Çünkü halktan birisi olduğunu anladılar. O ben büyük sanatçıyım demedi,insan gibi davrandı. Barış abimiz her zaman hatırlanacaktır. Mekanı Cennet olsun.

SENİ UNUTMAYACAĞIZ BARIŞ ABİ.

HAZIRLAYAN:Cem Kurtuluş